بررسی علل ناسازگاری دانش آموزان

دسته بندي : علوم انسانی » روانشناسی
چکیده :
ميزان ناسازگاري در ميان دانش‌آموزان مدارس شهرتهران 3ˆ8 درصد است و ناسازگاري در ميان پسران بيشتر از دختران بوده‌است . 2 - بين مرتبه ولادت و ناسازگاري رابطه معتبري وجود ندارد. 3 - بين ناسازگاري و نقايص و معلوليتهاي جسماني رابطه معني‌داري به لحاظ آماري وجود ندارد. 4 - بين سن والدين و ناسازگاري دانش‌آموزان رابطه معني‌داري وجود ندارد. 5 - بين سطح تحصيلات والدين و ميزان ناسازگاري دانش‌آموزان رابطه معني‌داري وجود دارد. 6 - بين وضع اشتغال والدين و ناسازگاري كودكان رابطه معني‌داري وجود ندارد. 7 - رابطه معني‌داري از لحاظ آماري بين حجم خانواده و ميزان ناسازگاري كودكان وجود دارد. 8 - بين خويشاوندي والدين و ميزان ناسازگاري كودكان رابطه معني‌داري به لحاظ آماري وجود ندارد. 9 - بين رابطه والدين با يكديگر و تاثير آن در تفاوت گروههاي دانش‌آموزان به لحاظ ميزان ناسازگاري رابطه بسيار معتبر آماري وجود دارد. 10 - بين دو متغير تنبيه بدني شدن در منزل و ميزان ناسازگاري دانش‌آموز رابطه بسيار معتبري به لحاظ آماري وجود دارد. 11 - در خصوص فوت والدين و تاثير آن بر ناسازگاري رابطه معني‌داري وجود ندارد. 12 -بررسي رابطه بين طلاق والدين و ميزان ناسازگاري كودكان از نظر آماري رابطه معني‌داري وجود ندارد. 13 - بررسي پرونده تحصيلي دانش‌آموزان نشان ميدهد كه بين سابقه مردودي و ميزان ناسازگاري به لحاظ آماري رابطه معني‌داري وجود ندارد. 14 - نتايج آزمون هوش ريون نشان ميدهد كه تفاوت ميانگين نمرات خام دو گروه آزمايشي و كنترل در سطح 99 درصد > P به لحاظ آماري معتبر است . 15 - اختلالات رفتاري دانش‌آموزان دختر و پسر مدارس ابتدايي شهرتهران بيشتر از نوع سازگاريهاي اجتماعي بوده و به صورت رفتارهاي ضداجتماعي بروز مي‌كنند.


عوامل ناسازگاري دانش آموزان
عوامل ناسازگاري دانش آموزان
«نه هر كس كه به لغزش گرفتار آيد، شايسته سرزنش باشد» «از سخنان مولاي متقيان علي (ع)»
گاهي اوقات ديده مي شود كه بعضي از دانش آموزان دچار ناراحتي و باعث اشكالاتي مي شوند و بناي ناسازگاري مي گذراند. اين دانش آموزان را ناسازگاران اجتماعي مي گويند. علائم ناسازگاري عبارتند از: غير اجتماعي بودن، ترس ، سوء ظن ، پافشاري دررفتار بد، واكنشهاي خيلي قوي، عدم تماس و قبول واقعيت افسردگي و رفتاري در اين رديف
براي كمك و راهنمايي اين افراد، ابتدا بايد به شناسايي آنها پرداخت و به نيازهاي آنها پي برد زيرا در بسياري از موارد عدم ارضاي نيازها موجب ناسازگاري مي گردد. اين نيازها عبارتند از:
1. نيازهاي جسماني: دانش آموز بايد از نظر جسماني تأمين باشد تا براي يادگيري آمادگي لازم را به دست آورد. در محيطهاي آموزشي پر سر و صدا يا در محيط هايي كه نور به اندازه كافي به دانش آموزان نمي رسد و يا آنها به دلايلي گرسنه و تشنه هستند، نمي توان انتظار داشت كه يادگيري خوب صورت گيرد و اغلب اين دانش آموزان به بد رفتاري مي پردازند.
2. هويت: دانش آموزان چه در خانه و چه در آموزشگاه بايد احساس شخصيت و ارزش كند و هر گاه اين نياز تأمين نشود و دانش آموز احساس بي ارزشي نمايد، به طريقي با جلب توجه ديگران سعي در كسب شخصيت براي خود مي نمايد كه بعضاً با ناراحتي و بدرفتاري بروز مي نمايد. قبول دانش آموز با تمام نقاط ضعف و خصوصياتي كه دارد در ارضاي اين نياز مؤثر است.
3. امنيت: دانش آموز چه در منزل و چه در آموزشگاه بايد احساس امنيت كند. چنانچه دانش آموز محيط را تهديد آميز و ناامن بداند، دچار ناراحتي شده وبراي ديگران نيز ايجاد ناراحتي مي كند
4. استقلال: دانش آموز ضمن وابستگي محدود به والدين و مربيان، بايد احساس استقلال نيز بنمايد. در بعضي موارد اتخاذ تصميم را بايد به خود او واگذار كرد. نظريات نبايد تحميل شود، بدين وسيله و با محول ساختن كارهايي در حد توان دانش آموز به وي، نياز استقلال دانش آموزان تأمين شده و ايجاد ناراحتي نخواهد كرد.
5. تعلق و وابستگي: دانش آموز وابسته به خانواده، آموزشگاه و اجتماع است و بايد احساس تعلق نموده و بداند كه تنها نيست . چنانچه دانش آموز احساس تعلق نكند دچارناراحتي شده و بناي ناسازگاري را مي گذارد.