تاريخچه و تكامل بدنسازي

دسته بندي : علوم انسانی » تربیت بدنی و ورزش
تاريخچه و تكامل بدنسازي در اواخر قرن نوزدهم ، علاقه خاصي براي بدنسازي در مردم بوجود آمد و اين بدنسازي به معني اضافه كردن عضلات براي دفاع شخصي و بتا نبود ؛ بلكه منظور از آن بازگشت به اين ايده يونانيان بود كه با افزايش عضلات از بدن تجليل مي كردند. اين زماني بود كه بلند كردن سنگ به روشي سنتي جاي خود را ورزش مدرن وزنه برداري داد. در خلال پيشرفت اين ورزش ، فرهنگ هاي مختلف اين ورزش را براي مقاصد خاصي انجام مي دادند . در اروپا وزنه برداري براي سرگرمي توسط مردان قوي و حرفه أي بوجود آمد . شكل ظاهري و فيزيكي اين وزنه برداران براي تماشاچيان يا خود وزنه برداران زياد مهم نبود. در سال هاي دهه 1920 ، 1930 ثابت شد كه سلامتي و رشد بدن به يكديگر نزديك و مربوط بوده و كاركردن با وزنه ، بهترين وسيله براي ازدياد حجم عضلات در كوتاه ترين زمان است . سطح دانش بدنسازي در آن زمان محدود بود ، اما بدنسازان آن موقع بيشتر بدن خود را با ستارگان نسل قبلي مقايسه مي كردند. در اين دهه زيادكردن نيرو توسط وزنه برداري مورد قبول واقع نشده بود و به وزنه برداري در آن موقع ورزشكار يا قهرمان نمي گفتند و ازدياد حجم عضلات در باشگاه را به جاي تمرين كردن در ورزش هاي ديگر تقلب مي دانستند. در سال 1939 چيزهايي شروع به تغيير كردند . اتحاديه بدنسازان آماتور (AAU) مسابقات آقاي آمريكا را برگزار كرد . شركت كنندگان در اين مسابقات فقط بدنسازان نبودند بلكه از تمامي رشته هاي ورزشي مانند بوكسورها در آن شركت مي كردند و در هر لباسي اقدام به نمايش عضلات خود مي كردند. بعد ها بر اثر تأكيدي كه بر روي شكل ظاهري بدن شد ، بدنسازان از اين امتياز بهره بردند و فاصله خود را با ورزشكاران رشته هاي ديگر زياد كردند. كار كردن با وزنه شكل بدن را بيشتر از ورزش هاي ديگر تغيير مي داد. بدنسازي در دهه هاي 1940 و 1950 ميلادي برنده مسابقه آقاي آمريكا در سال 1945 كلارنس رراس بود كه مي توان گفت اولين قهرمان واقعي ورزش بدنسازي است. نوع بدن او امروزه روي صحنه مسابقات كمتر به چشم مي خورد . او داراي شانه هاي پهن عضلات پهن زير بغل ، كمر باريك و ساق پاها عضلات خوب شكم بود. در اين هنگام تفاوت بين وزنه برداري بطور خاص براي بدست آوردن قدرت و تمرين با وزنه برداري متناسب كردن شكل بدن كاملاً مشخص شد . حالا شكل فيزيكي بدنسازان بر خلاف ديگر ورزش ها به نوع خاص خودش شناخته شد. مجموعه اين موفقيت ها موقعي نمايان شد كه در سال 1997 ورزش بدنسازي توسط كميته بين المللي المپيك به رسميت شناخته شد و اين ورزش عضوي از كميته ورزش هاي آماتور گرديد. پيشرفت بدنسازي در دهه 1980 اتفاق افتاد . در اين دهه بدنسازي نه فقط به عنوان رقابت ورزشي ، بلكه بخاطر تأثيري كه بطوركلي روي فرهنگ و مردم گذاشت ، رشد شديدي كرد. الفباي بدنسازي بدنسازي به عنوان يك سيستم تمرين از مؤثرترين و مناسبترين راهها براي پرقدرت كردن و زياد كردن حجم عضلات مي باشد. بعضي ها فكر مي كنند كه بدنسازي فقط يك رقابت شديد است و ورزش نيست. يكي از دلايلي كه مردم بدنسازي را ورزش نمي دانند اين است كه آنها اين ورزش را با ورزشهايي كه با اندازه چقدر دور ، چقدر سريع ، چه ارتفاع و غيره و ورزشهايي كه با فرم (شيرجه رفتن ، ژيمناستيك ) آنها قضاوت مي شوند ، مقايسه مي كنند. بدنسازي ورزش فرم است و به جاي حركت دماي اندازه ، شكل تناسب ، جزئيات و كيفيت خود بدن ، با تمرينات مداوم در باشگاهها و بوسيله رژيم گرفتن و نمايش دادن بدن و گرفتن فيگوري سروكار دارد. اگرچه بدنسازي هنوز بعنوان يك ورزش المپيكي شناخته نشده ، اما توسط جامعه ورزشكاران آماتور بين المللي پذيرفته شده و در بازيهاي آسيايي و پان آمريكن گنجانيده شده است. تمرينات افزايش تدريجي استقامت : هيكل يك بدنساز ايده آل بايد چيزي شبيه به اين شكل باشد : شانه ها پهن و به تدريج كه به پايين بدن مي آيد و به كمر مي رسد باريك مي شود ، پاها متناسب با بالا تنه تند.